wszystko mija nawet najdłuższa żmija

Mój (Ty)Dzień Kobiet trwa 殺 Kocham kwiaty. Najbardziej żywe i kolorowe. Dają mi radość, siłę, moc, wiarę, nadzieję, itp. ️ Tak bardzo to teraz mi Jeszcze nigdy tak nie było, żeby jakoś nie było – z czego to cytat, hm? 😀 Wszystkiego najlepszego! Polubienie Polubienie Aniu-anym, próbuję wykopać za drzwi wszystkie złe myśli.I na poprawę humoru zamieszczę jeszcze kilka zdjęć wiosennych. Agnieszko, z serca dziękuję za słowa otuchy. Całe szczęście, że dostajemy też drugie motto, “Wszystko mija, nawet najdłuższa żmija” i ono jest obietnicą, której warto się trzymać w czasie lektury - kiedyś mija. A teraz przyspieszamy. Bohaterem książki jest Ludwik Głowacki, który właśnie kończy studia i musi zdecydować co w życiu jest dla niego ważne. Kochani nie sądziłam kiedykolwiek że będę musiała prosić o pomoc, ale proszę! Oczywiście nic za darmo, za każdy najmniejszy gest będziemy się odwdzięczać, jeśli przetrwamy nonton alice in borderland season 2 idlix. Stanisław Jerzy Lec Wszystko mija, nawet najdłuższa żmija. Pytacie mnie ostatnio, jak odnaleźć spokój w sytuacji przewlekle podwyższonego stresu. Opisujecie przeróżne sytuacje, do których należą między innymi: trzecia ciąża w relatywnie krótkim czasie po dwóch poprzednich; mąż pracujący od rana do nocy i brak wsparcia innych dorosłych; napięta sytuacja w pracy; powiększająca się dziura w domowym budżecie; wymagające dziecko z utrzymującym się tygodniami i miesiącami silnym lękiem separacyjnym; potężne rozczarowanie kimś, komu się zaufało; dziecko miesiącami budzące się każdej nocy po kilkanaście razy; rozregulowane dziecko wielkim krzykiem domagające się piersi kilkadziesiąt razy w ciągu dnia;dziecko porozumiewające się głównie za pomocą jęków, krzyków albo przeraźliwego pisku; dziecko gryzące rodzeństwo i rodziców w chwilach silniejszych emocji lub zmęczenia; zbliżająca się operacja dziecka; dziecko chorujące praktycznie bez przerwy od jesieni do wiosny;wojny między starszym a młodszym dzieckiem. Wszystkich tych sytuacji doświadczyłam na którymś etapie mojego potrójnego macierzyństwa. Łączy je przewlekle podwyższone napięcie połączone z przewlekle obniżoną energią, czyli stan określany jako czarny kwadrant macierzy Thayera, zwany też czarną dupą. Co mi pomaga, kiedy wiem, że w najbliższym czasie nie mam szans na redukcję stresu i porządną regenerację (kroki trzeci i piąty Self-Reg)? Zanim odpowiem, spróbujcie sobie uświadomić, jakie myśli krążą Wam po głowie w tego typu sytuacjach. „Kiedy to się skończy?”, „Nie wytrzymam tego dłużej”, „Co za koszmar”, „Nie ogarniam”, „Jestem beznadziejna”, „Jestem w czarnej dupie”, „Moje życie jest do kitu”, „Dlaczego akurat mnie się to przydarza?”, „To dziecko jest okropne” – czy coś z tego brzmi znajomo? Jeśli nie, to serdecznie Wam gratuluję: nie dokładacie sobie cierpienia do bólu myślami-zapalnikami. A jeśli tak, to… doskonale Was rozumiem, bo też tak miewam – coraz rzadziej, właściwie już bardzo rzadko, od kiedy stosuję Self-Reg. To na kursie online Natalii Fedan „Odstresowany rodzic” odkryłam, że myśli-zapalniki to dla mnie najsilniejszy ze wszystkich stresorów – tak, silniejszy niż wszystkie te, które wymieniłam w poprzednim akapicie! Dopiero pod wpływem tych myśli widzę daną sytuację jako przytłaczającą. Zapewne już się domyślacie, co mi pomaga: samoregulacja w obszarze poznawczym, a konkretnie zastąpienie tych myśli bardziej sprzyjającymi. Moja ulubiona myśl, którą powtarzam jak mantrę, brzmi: „To minie. To minie. To minie”. Wdech, wydech. To minie. Cytując Jerzego Stanisława Leca: „Wszystko mija, nawet najdłuższa żmija”. Nawet kiedy żmija wydaje się nie mieć końca, ten jednak prędzej czy później następuje. Kiedy więc jest mi ciężko albo oczekuję na jakieś trudne doświadczenie (jak dziś – operacji Małego jutro rano), próbuję przypomnieć sobie tego typu sytuacje z przeszłości, posiłkując się moimi dziennikami i zapiskami na Facebooku. Zawsze stwierdzam, że te wspomnienia nie wzbudzają już we mnie silnych emocji, a po burzy zawsze pojawiało się słońce. Jutro po południu Mały będzie w domu, po operacji. Za kilka tygodni Malutkiemu wyrżną się ostatnie zęby mleczne i przestanie traktować nocą moje piersi jak gryzaki. Za jakieś dwa lata Mały zacznie mówić ciszej, zamiast wykrzykiwać wszystko donośnym głosem (Duży niedawno zaczął), a Malutki przestanie reagować przeraźliwym piskiem na każdą frustrację (Mały jakiś czas temu przestał). Mąż niedługo dokończy wszystkie projekty w miejscu pracy, z którego odchodzi i przestanie pracować po kilkanaście godzin dziennie. Już za pół roku znów będzie wiosna. I tak dalej, i tak dalej, i tak dalej. Koniec żmii kiedyś nastąpi. Może to, czym dzielę się dziś z Wami, to oczywista oczywistość. Jednak mnie powtarzanie w myślach „To minie” zamiast myśli-zapalników bardzo pomaga. Jeśli choć jednej osobie spośród Was także pomoże, to uznam, że warto było spędzić chwilę przy komputerze. Related posts: Wszystko mija, nawet najdłuższa żmija 158 / 16 2020-04-03 11:45 Prawdziwa żmija. Moja była żona to też fałszywa i podstępna żmija. Ale to już przeszłość. Było minęło. A 1500 zł alimentów na jedno dziecko też przeminie i skończy się życie jak pączek w maśle. Wszystko mija... 10 6 2021-07-23 08:01 Ha,ha zrobiles dziecko, to plac na nie teraz, ty ci*lu 1 rok 0 0 2020-04-03 17:58 . Bez powodu żmiją nie została! 2 lata 1 2 2020-04-03 17:57 . Podoba mi się to powiedzenie! 1 1 2020-04-03 17:32 Czyli jest nadzieja, że kapitalizm w końcu przeminie. 2 lata 5 2 2020-04-03 00:04 Wszystko mija ale prędzej czy później wraca. Dlatego warto być czujnym. Ówczesna sytuacja pokazała nam że mimo 22 wieku i niewyobrażalnych technologii jesteśmy tak naprawdę dalej w tyle niż sobie można wyobrazić. Dlatego na przyszłość czujność!!! to do tych nad nami co myślą że pieniądzem i liczbą rakiet zawojują ten biedny i smutny świat. 2 lata 8 11 2020-04-03 16:31 X Ówczesna?... 2 lata 1 0 2020-04-03 08:27 Już mamy 22 wiek? 2 lata 9 0 2020-04-03 14:21 Jest coś takiego jak przenośnia... 2 lata 0 0 2020-04-03 13:50 to już mamy XXII wiek? Gruszecka Spychała lubi białe drewniaki nosić 2 lata 0 0 2020-04-03 09:23 XXII wiek? Widzę, że przybywasz z przyszłości -) 8 0 2020-04-03 15:57 Żadna Żaneta żoną nie zostanie. 0 0 2020-04-03 13:36 I nadejdzie nowa rzeczywistość. W Bogu siła. 2 lata 3 6 2020-04-03 13:08 Tak to prawda ze wszystko przemija, nawet moja religia przeminie, ale dalej im służę, bo taki zostałem stworzony do śmierci aby im służyć i przekonywać innych, aby inni im służono, chociaż wiem to wszytko przeminie. Taki wirus to chce? 3 3 2020-04-03 10:04 O! I to jest motto na dzisiejszy czas ! 11 1 Portal nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. Dzisiejsze motto Wczorajsze motto Przedwczorajsze motto Dokończ myśl Stanisława Jerzego Leca: "Wszystko mija..." Odpowiedź na to pytanie była warta 125 tysięcy złotych w teleturnieju "Milionerzy". Czy wiesz, jaki jest ciąg dalszy tegoo zdania? Sprawdź! Dokończ myśl Stanisława Jerzego Leca: "Wszystko mija..." A. tylko nie zmarszczki z ryja B. gdy igła się w żyłe wbija C. nawet najdłuższa żmija D. a czas trumne zbija Poprawna odpowiedź na to pytanie to C. Myśl Stanisława Jerzego Leca brzmi: "Wszystko mija, nawet najdłuższa żmija". "Milionerzy" i pytania, które zaskakują! „Milionerzy” to program, w którym wygrać może każdy! Na uczestników po eliminacji „kto pierwszy, ten lepszy” czeka 12 pytań. Odpowiedzi udzielane Hubertowi Urbańskiemu muszą być definitywne i ostateczne. W chwili zwątpienia można skorzystać z trzech kół ratunkowych – to pytanie do publiczności, telefon do przyjaciela i pół na pół. Zasady programu wydają się proste, ale stres i adrenalina nie pomagają w spokojnej rozgrywce. Tu nawet najłatwiejsze pytania wydają się trudne. 28 maja 2019 roku swoją grę o milion złotych kontynuował Rafał. Uczestnik w poprzednim odcinku zdobył gwarantowany tysiąc i pozostajał w grze ze wszystkimi kołami ratunkowymi. Jakie pytania usłyszał od Huberta Urbańskiego? Sprawdźcie! Milionerzy - zwycięzcy. Kto wygrał milion? O tym, że warto dać szansę szczęściu, przekonała się już trójka zwycięzców. Krzysztof Wójcik, Maria Romanek i Katarzyna Kant-Wysocka wiedzą, jak to jest trzymać w rękach czek na milion złotych! Każdy z nich miał swój sposób na grę, na opanowanie emocji, oszacowanie ryzyka, skorzystanie z pomocy, zaufanie intuicji. 14 marca 2019 roku Katarzyna Kant-Wysocka z Gdańska wygrała milion w "Milionerach". Trzeci raz w historii programu milion padł po pytaniu o tajemnicę różańcową. Pytanie brzmiało: Różańcową tajemnicą chwalebną nie jest? A: wniebowzięcie Matki Bożej, B: zmartwychwstanie Jezusa, C: śmierć Jezusa na krzyżu, D: zesłanie Ducha Świętego. Odpowiedź prawidłowa: C. Pierwszym milionerem w historii polskiej wersji programu został Krzysztof Wójcik w 2010 roku. Na jakie pytanie odpowiedział? Z gry na jakim instrumencie słynie Czesław Mozil? A: na kornecie, B: na akordeonie, C: na djembe, D: na ksylofonie. Odpowiedź prawidłowa: B. 8 lat później pytanie za milion usłyszała Maria Romanek. Emerytowana nauczycielka polskiego została zapytana w marcu 2018 roku: Ile to jest 1111 razy 1111, jeśli 1 razy 1 to 1, a 11 razy 11 to 121? A: 12 321, B: 1 234 321, C: 111 111 111, D: 123 454 321. Poprawna odpowiedź to B. Jak w krótkim czasie zdobyć ogromne pieniądze? Kasyna, zakłady, loterie, teleturnieje - to szansa dla odważnych, by szybko się wzbogacić. O milionie, który łatwo wygrać marzył z pewnością Charles Ingram, który zwyciężył jeden z odcinków brytyjskich... Ponoć wszystko mija, nawet najdłuższa żmija. Tego się trzymam. Choć ta żmija czasem lubi ciągnąć się w nieskończoność, do granic możliwości. Ranek, blady świt i dzieci skaczące po łóżku. Starszak podwija roletę: -Mamo, zobacz! Już dzień! Czas wstawać, słońce już wychodzi! Patrzę na zegarek, godzina 5:30. Noc zarwana bo młodszak wyraźnie nie miał nastroju do spania. -Co chcesz na śniadanie? -Chcę tosta z serem. Robię tosta z serem dla starszaka, dla młodszaka płatki owsiane, ja coś tam przegryzę po dzieciach. -Mamo, ten tost mi nie smakuje! Chcę płatki! Na tą ewentualność oczywiście się przygotowałam, zrobiłam więcej płatków więc daję starszakowi. Sama jem tost. -Mamo, te płatki nie są smaczne! Dlaczego zjadłaś mi tosta? To był mój tost! Nie chcę płatków, chcę tosta! -Zrobię ci nowego. -Nie chcę nowego, chcę tego! To był mój! Zjadłaś mojego tosta! Dlaczego zjadłaś mojego tosta? Aaaa! Zrobiłam dzisiaj płatki ze śmietaną i bananem, mmmm. Szaleństwo. Specjalnie, dla młodszaka. Są pyszne. Ale młodszak nie podziela mojej opinii. Wyjmuje sobie rączką na pół zjedzoną papkę i rzuca naokoło. Trzeba mu zrobić coś innego. Hmmm… -Mamo, chcę bajkę! Bajkę o koparce. -Zaraz. -Mamo, nie chcę zaraz, chcę teraz! Dlaczego nie chcesz włączyć mi bajki? -Włączę ci, ale nie teraz. -Dlaczego nie teraz? -Bo jestem zajęta, robię jedzenie dla Adasia. -Dlaczego robisz jedzenie dla Adasia? -Bo płatki mu nie smakowały. -Dlaczego mu nie smakowały? -Nie wiem. -Powiedz mi, dlaczego mu nie smakowały? -A jak myślisz? -Ja ci powiem mamo! Bo były niedobre! -Jak tak mówisz… Chwila ciszy. -Już, mamo? Już skończyłaś? -Nie. -Już? Już? Już? Mamo, powiedz mi, już? Już? Powiedz mi! Mamooooo! -NIE. Musisz nauczyć się cierpliwości. -Dlaczego muszę nauczyć się cierpliwości? -…. Dzieci najedzone, bajka włączona. -Umawiamy się, że to jest ostatnia bajka? Po tej bajce koniec. -Tak. -Jesteś pewien, że chcesz tą obejrzeć? Pamiętaj, że to ostatnia bajka, więcej nie będzie. -Tak, tą, tą chcę, mamo! Siedzę i bawię się z młodszakiem na dywanie, starszak ogląda ostatnią bajkę. Właśnie się kończy… -Mamo, ja nie chciałem tej bajki! Ona jest głupia! Ja chciałem inną! Włącz mi inną, ja nie chciałem tej, czemu mi włączyłaś tą? -To była ostatnia bajka. Tak się umawialiśmy. -Ja nie chciałem tej, ona była głupia! -Taką sobie wybrałeś. -Włącz mi inną! Jedną jedyną! Mama! Zabieram komputer. Czas robić obiad. Młodszak ciągnie mnie za nogi. Chce na ręce. -Łeeeeeeeee! Łeeeee! Starszak ciągnie za drugą nogę. -Mamo, chcę ci pomóc! Mogę ci pomóc? Przyznam szczerze, że ostatnio to ogarnięta jestem. W takich warunkach zrobić dwudaniowy obiad? Popołudnie. dzieci zajęły się sobą. Pełen chillout. Młodszak rozrzuca gazety na regale. Robi to z niezwykłym zacięciem. Frrrr! Frunie kolejna gazeta. Zabiera się za książki. Bach! Spada na podłogę kolejna. Uwierzcie mi, że mi wszystko jedno. Posprząta się. -Mamo, nic nie jadłem cały dzień! Chcę coś zjeść!- przypomniał sobie starszak. -Chcesz zupy? -Chcę, mamo. -Na pewno? Wlałam mu zupy, wziął parę łyżek. -Mamo! nie smakuje mi ta zupa…! Chcę coś innego! Wieczór. Czytamy książki. Kolejny raz tą samą, o Kubie, co ma przyjaciela strażaka. Starszak przerywa mi w pół zdania i sam kończy. Nic dziwnego, ja sama znam już na pamięć wyposażenie wozu strażackiego. Usnęli. Parzę sobie melisę. Kolejny dzień za nami. Codzienność. Plus tysiąc innych mniejszych i większych problemów i zmartwień. A dzieci śpią w swoich łóżkach tak spokojne. Wszystko mija, nawet najdłuższa żmija. Tego się trzymam 🙂

wszystko mija nawet najdłuższa żmija